ชีวิต: เรื่อง รถโฆษณาในรัฐพ่อค้า โดย นิธิ เอียวศรีวงศ์

เป็นอีกบทความที่ยอดเยี่ยมของนิธิ เอียวศรีวงศ์ ที่แสดงให้เห็นว่าความคิดที่เป็นการเข้าข้างฝ่ายพ่อค้าและผู้มีเงินแท้จริงเ ป็นความคิดที่ฝังรากลึกอยู่ในระบบการดำเนินชีวิตของคนเราแม้ในที่ที่เราคิดไ ม่ถึง

ในบทความกล่าวเกี่ยวกับรถโฆษณาที่วิ่งช้าๆบนถนน มันถูกกระทำเพื่อประโยชน์ของพ่อค้า แต่ทำให้สังคมเสียผลประโยชน์ทั้งทางด้านเวลา และค่าน้ำมันที่ทุกวันนับแต่จะแพงขึ้นทุกทีๆ แต่เรากลับปล่อยให้กลุ่มพ่อค้าที่เป็นคนได้ประโยชน์จากรถโฆษณานั้นกระทำการต ่อไปเรื่อยๆโดยที่เราไม่ยอมปริปากออกมาคัดค้านกันเลย

เช่นเดียวกับคำ ขู่ของรํฐบาลที่ตำหนิคำวินิจฉัยของศาลตุลาการเกี่ยวกับการระง ับการขายหุ้น กฟผ. ว่าทำให้ตลาดหุ้นซบเซา แต่แท้จริงแล้วคนไทยที่อยู่ในตลาดหุ้นตามบทความของอาจารย์นิธินั้นมีน้อยกว่ า 0.25% ยิ่งไปกว่านั้น ความซบเซามันมาจากการที่พวกเก็งกำไรในระยะสั้นถอนหุ้นออกไป ซึ่งหุ้นพวกนั้นไม่ได้สร้างความแข็งแกร่งอะไรให้กับบริษัทหรือโรงงานเลย การที่คนพวกนั้นถอนหุ้นออกไปที่แท้ก็จะไม่กระทบกับภาพรวมทางเศรษฐกิจเลย แต่หลายคนในประเทศเรากับมาพะวงสนใจกับผลประโยชน์อันไม่ยั่งยีนของคนเพียง 0.25% โดยไม่คำนึงถึงผลกระทบกับสังคมโดยรวมเลย

ส่วนที่สำคัญอีกอย่าง ของบทความก็คือ การพูดถึงการรักษาความเป็นชุมชนของชาวเชียงใหม่ที่นับวันจะหลงทางไปทุกที พวกเค้าพยายามรักษารถโฆษณาที่ไม่เข้ากับสภาพเศรษฐกิจในปัจจุบัน แต่กลับไม่รักษาพวกประเพณียี่เป็ง งานปีใหม่ งานสวดมหาชาติ ให้เป็นของชุมชน กลับปล่อยให้มันกลายเป็นงานของ ททท. เพื่อผลประโยชน์ทางการค้าอีกเช่นเคย เรื่องนี้เราก็พึ่งสังเกตว่าคนต่างชาติจะเข้าใจว่าของพวกนี้เป็นวิถีชีวิตขอ งชาวท้องถิ่น แต่ที่จริงความเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตคนในชุมชนมันจางหายไปหมดด้วยการที่ประเ พณีถูกทำให้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการค้าและการท่องเที่ยวเท่านั้น

อ้างอิง
นิธี เอียวศรีวงศ์ มติชนสุดสัปดาห์ 2 ธ.ค. 2548 ฉบับที่ 1320 http://www.matichon.co.th/weekly/weekly.php?srctag=0414021248&srcday=2005/12/02&search=no